|
SPECIAAL VOORWOORD
De ware ideologische wortels van het terrorisme: Darwinisme en materialisme
De meeste mensen denken dat de evolutietheorie
voor het eerst door Charles Darwin naar voren is gebracht en dat zij steunt
op wetenschappelijk bewijs, observaties en experimenten. Maar Darwin is
niet de bedenker ervan en zij steunt ook niet op wetenschappelijk bewijs.
De theorie bestaat uit toepassing op de natuur van een oud dogma van de
materialistische filosofie. Hoewel ze niet door wetenschappelijke bewijzen
gestaafd wordt, wordt de theorie blind ondersteund in naam van de materialistische
filosofie.
Dit fanatisme heeft tot allerlei rampen geleid. Want samen met de verspreiding
van het Darwinisme en de materialistische filosofie die het ondersteunt,
heeft het het antwoord op de vraag: "Wat is de mens?" veranderd. Gewoonlijk
antwoordde men: "De mens is door Allah geschapen en moet volgens de prachtige
moraal leven die Hij onderricht heeft". Nu begint men te denken: "De mens
is door toeval tot stand gekomen, en is een dier dat zich ontwikkeld heeft
door de strijd om het bestaan." Er is een hoge prijs voor dit grote bedrog
betaaltd. Gewelddadige ideologieën zoals racisme, fascisme en communisme
en vele andere barbaarse wereldopvattingen die op conflict gebaseerd zijn,
hebben hun kracht uit dit bedrog gehaald.
Dit artikel zal de ramp die het Darwinisme de wereld heeft gebracht,
bestuderen en zijn banden verklaren met het terrorisme, wat een van de
belangrijkste wereldproblemen van onze tijd is.
De Darwinistische leugen: 'Het leven is strijd'
Darwin bepaalde zijn basisvoorwaarden toen hij zijn theorie ontwikkelde:
"De ontwikkeling van levende wezens hangt af van
de strijd om het bestaan. De sterken winnen de strijd. De zwakken zijn
veroordeeld overwonnen te worden en in vergetelheid te raken."
Volgens Darwin is er een harde strijd om te overleven en een altijddurend
gevecht in de natuur. De sterken winnen het altijd van de zwakken. De
ondertitel die hij gaf aan zijn boek: 'Het ontstaan der soorten, "Het
ontstaan der soorten door middel van natuurlijke selectie of het behoud
van bevoorrechte rassen in het gevecht om het bestaan", benadrukt die
opvatting.
Verder ging Darwin ervan uit dat 'de strijd om
het bestaan' ook gold voor mensenrassen. Volgens die denkbeeldige claim
waren 'bevoorrechte rassen' de winnaars van de strijd. Bevoorrechte
rassen, volgens Darwin waren dat de blanke Europeanen. Afrikaanse of Aziatische
rassen waren in de strijd om het bestaan achtergebleven. Darwin ging nog
verder en suggereerde dat deze rassen spoedig 'het gevecht om het bestaan'
geheel zouden verliezen en dus zouden verdwijnen:
"In de nabije toekomst, niet erg ver wanneer het in
eeuwen gemeten wordt, zullen de beschaafde rassen van de mens vrijwel
zeker de primitieve rassen over de hele wereld uitroeien en vervangen.
Tegelijkertijd zullen antropomorfische apen ongetwijfeld uitgeroeid zijn.
De kloof tussen de mens en zijn naaste verwanten zal dan groter zijn,
want het zal dan gaan tussen aan de ene kant de mens in een beschaafdere
staat, mogen we hopen, zelfs dan de Kaukasische mens, en wat apen zo
laag als de baviaan aan de andere kant. In plaats van zoals nu tussen
de neger of de Aboriginal en de gorilla."1
De Indiaanse antropoloog Lalita Vidyarthi legt uit hoe de Darwinistische
evolutietheorie het racisme in de sociale wetenschappen heeft gebracht:
"Zijn (Darwins) theorie van de overleving van de fitste
is toen warm door de sociale wetenschappers ontvangen, en zij geloofden
dat de mensheid verschillende niveaus van ontwikkeling had bereikt, en
de beschaving van de blanke als uiteindelijk niveau had. In de tweede
helft van de 19de eeuw werd het racisme als feit door de grote meerderheid
van de westerse wetenschappers geaccepteerd."2
Darwins bron van inspiratie: de meedogenloze theorie van Malthus
De bron van inspiratie voor Darwin was het boek van de Britse econoom
Thomas Malthus: "Een essay over het principe van de bevolking". Malthus
berekende dat de menselijke bevolking snel zou toenemen als het alleen
aan de mens lag. Volgens hem waren de belangrijkste invloeden die bevolkingsaantallen
konden beheersen rampen zoals oorlog, honger en ziekte. Kortom, volgens
zijn wrede bewering moesten sommige mensen sterven om andere te laten
leven. Het bestaan kreeg de betekenis van een 'permanente oorlog.'
In de 19de eeuw werden de opvattingen van Malthus alom geaccepteerd.
Vooral Europese intellectuelen uit de bovenste laag van de maatschappij
ondersteunden zijn wrede ideeën. In het artikel: "De geheime wetenschappelijke
agenda van de Nazis", wordt het belang van de toepassing van Malthus'
opvattingen op bevolkingsgroei op deze manier beschreven:
In de eerste helft van de 19de eeuw verzamelden
zich door heel Europa leden van de heersende klassen om het nieuw ontdekte
'bevolkingsprobleem' te bespreken en om manieren te bedenken om het Malthusiaanse
mandaat toe te passen om het sterftecijfer onder de armen te laten toenemen:
"In plaats van hygiëne onder de armen te promoten
moeten we de tegenovergestelde gewoonte aanmoedigen. In onze steden moeten
we de straten smaller maken, meer mensen in de huizen plaatsen en de pest
proberen te laten terugkomen. Op het platteland moeten we onze dorpen
in de buurt van stilstaand water bouwen, en vooral de bouw van dorpen
in moerasachtige en ongezonde situaties aanmoedigen,"etc. etc
3
Als gevolg van deze wrede politiek zullen de zwakken en degenen die de
strijd om het bestaan verloren, uitgewist worden, en als gevolg daarvan
zal de snelle toename de bevolkingsgroei in evenwicht komen. Deze zogenaamde
'onderdrukking van de armen' werd in werkelijkheid in de 19de eeuw in
Groot-Brittannië uitgevoerd. Er werd een industriële wet aangenomen waarin
kinderen van acht of negen jaar verplicht werden om zes uur per dag in
de kolenmijnen te werken en duizenden stierven onder verschrikkelijke
omstandigheden. De 'strijd om het bestaan' die door de theorie van Malthus
vereist werd, leidde tot miljoenen Britten die een ellendig bestaan hadden.
Beïnvloed door deze ideeën, paste Darwin dit concept van strijd toe op
de hele natuur en stelde zich voor dat de sterken en de fitsten de overwinnaars
van de oorlog om het bestaan werden. Sterker nog: hij beweerde, dat de
zogenaamde strijd om het bestaan een rechtvaardige en onveranderlijke
natuurwet was. Aan de andere kant nodigde hij de mensen uit om hun reliegieuze
overtuigingen te verlaten door de schepping te ontkennen, en mikte dus
op alle ethische waarden die een obstakel konden zijn voor de wreedheid
van de 'strijd om het bestaan'.
Het verspreiden van deze valse ideeën die de individuen naar meedogenloosheid
en wreedheid leidden, moest de mensheid in de 20ste eeuw duur betalen.
Waar 'de wet van de jungle' toeleidde: het fascisme
Terwijl het Darwinisme het racisme in de 19de eeuw voedde,
vormde het de basis van een ideologie die zich zou ontwikkelen in de 20ste
eeuw en de wereld in bloed zou drenken: het nazisme.
Er kan in de nazistische ideologieën een sterke Darwinistische invloed
gezien worden. Als men deze theorie bestudeert, die door Adolf Hitler
en Alfred Rosenberg vorm is gegeven, dan komt men concepten tegen als
'natuurlijke selectie, selectief paren' en 'de strijd om het bestaan tussen
rassen', dit zijn termen die tientallen keren in "Het ontstaan der soorten"
zijn herhaald. Toen hij zijn boek "Mijn Kampf" noemde, werd Hitler door
de Darwinistische strijd om het bestaan geïnspireerd en door het principe
van de overwinning van de fitste. Hij spreekt in het bijzonder over de
strijd tussen de rassen:
"De geschiedenis bereikt zijn hoogtepunt in een nieuw
duizendjarig rijk van ongekende pracht, gebaseerd op een nieuwe raciale
hiërarchie die door de natuur zelf is gedicteerd".4
Op de partijbijeenkomst in Neurenberg in 1933, verkondigde Hitler dat
"een hoger ras een lager ras onderwerpt… een recht dat we in de natuur
zien en wat gezien kan worden als het enige onontvreemdbare recht".
Dat de Nazi's door het Darwinisme beïnvloed waren, is een feit dat bijna
alle geschiedkundigen die in dit onderwerp gespecialiseerd zijn, accepteren.
De historicus Hickmann beschrijft de Darwinistische invloed op Hitler
als volgt:
"(Hitler) geloofde vast in de evolutie en predikte deze.
Wat ook de diepere complexen van zijn psychose mogen zijn, het is zeker
dat [het concept van het gevecht belangrijk was, omdat] zijn boek, Mein
Kampf, duidelijk een aantal van de evolutionistische ideeën uiteenzet,
en wel in het bijzonder die, die strijd benadrukken, overleving van de
fitste en uitroeiïng van de zwakken om een betere maatschappij te vormen.5
Hitler, die met deze opvattingen naar buiten kwam, sleepte de wereld
mee in geweld dat zij nog nooit eerder had meegemaakt. Vele etnische en
politieke groeperingen en in het bijzonder de joden werden aan gruwelijke
wreedheid en afslachting in de Nazi concentratiekampen blootgesteld. De
Tweede Wereldoorlog, die met de invasie van de Nazi's begon, kostte 55
miljoen levens. Wat achter de grootste tragedie in de wereldgeschiedenis
lag, was het Darwinistische concept van 'de strijd om te overleven.'
De bloedband: Darwinisme en communisme
Terwijl de fascisten aan de rechterkant van het Sociaal Darwinisme gevonden
kunnen worden, wordt de linkerkant door de communisten in beslag genomen.
Communisten hebben altijd tot de felste verdedigers van de Darwinistische
theorie behoord.
De relatie tussen het Darwinisme en het communisme gaat direkt op naar
de stichters van beide 'ismen'. Marx en Engels, de grondleggers van het
communisme, hebben "Het ontstaan der soorten" van Darwin gelezen
zodra het gepubliceerd was en stonden verbaasd over de 'dialectische materialistische'
houding. De briefwisseling tussen Marx en Engels laat zien, dat zij de
theorie van Darwin zagen als 'de basis bevattend in de natuurlijke historie
voor het communisme." In zijn boek 'De dialectiek van de natuur', wat
hij onder invloed van Darwin schreef, was Engels vol lof voor Darwin,
en probeerde zijn eigen bijdrage te leveren aan de theorie in het hoofdstuk
De rol die arbeid heeft gespeeld in de overgang van aap tot mens.'
Russische communisten, die de voetstappen van Marx en
Engels volgden, zoals Plekhanov, Lenin, Trotsky en Stalin, waren het allemaal
met Darwins evolutietheorie eens, Plekhanov, die als de oprichter van
het Russisch communisme gezien wordt, ziet het marxisme
als 'Darwinisme in zijn toepassing tot de sociale wetenschap'.6
Trotsky zei: "Darwins ontdekking
is de hoogste triomf van de dialectiek in het gehele veld van de organische
materie."7
Darwinistische opvoeding speelde een belangrijke rol
in de vorming van de communistische kaders. Bijvoorbeeld, historici hebben
opgemerkt dat Stalin, in zijn jeugd religieus was,
maar een atheïst werd door de boeken van Darwin.8
Mao die het communistische bewind in China vestigde,
doodde miljoenen mensen, en beweerde openlijk dat "Het
Chinese socialisme op Darwin en de evolutietheorie gefundeerd is."9
De geschiedkundige James Reeve Pusey van de Harvard
University geeft vele details over het effect van het Darwinisme op Mao
en het Chinese communisme in zijn onderzoeksboek China and Charles Darwin.10
Kortom, er is een onverbrekelijke band tussen de evolutietheorie en het
communisme. De theorie beweert dat levende objecten het resultaat zijn
van het toeval en geeft een zogenaamd wetenschappelijke ondersteuning
voor atheïsme. Communisme, een atheïstische ideologie, is daarom vast
verbonden met het Darwinisme. Verder zegt de evolutietheorie, dat ontwikkeling
in de natuur mogelijk is dankzij conflict (met andere woorden: de strijd
om te overleven) en ondersteunt zo het dialectisch concept dat de grondslag
van het communisme is.
Als we aan het communistische concept van 'dialectische strijd', welke
in de 20ste eeuw ongeveer 120 miljoen mensen gedood heeft, denken als
'een moordmachine', dan kunnen we de dimensie van de ramp die het Darwinisme
de planeet heeft gebracht, beter begrijpen.
Darwinisme en terrorisme
Zoals we tot dusver gezien hebben, vormt het Darwinisme de basis van
verschillende gewelddadige ideologieën die in de 20ste eeuw voor rampen
voor de mensheid gezorgd hebben. Maar net als deze ideologieën, schrijft
het Darwinisme ook een 'ethisch begrip' en een 'methode' voor die de verschillende
wereldopvattingen kunnen beïnvloeden. Het fundamentele concept achter
dit begrip en deze methode is, dat 'we degenen die
niet tot ons behoren, moeten bevechten'.
We kunnen dat op de volgende manier uitleggen: er zijn verschillende
religies, wereldopvattingen en filosofieën in de wereld. Deze kunnen op
één van deze twee manieren naar elkaar kijken:
1) Zij kunnen elkaars bestaan respecteren en proberen in dialoog met
elkaar gaan en volgens een menselijke methode te werk gaan.
2) Zij kunnen ervoor kiezen elkaar te bevechten, en een voordeel veilig
stellen door hen schade toe te brengen, met andere woorden, zich als dieren
te gedragen.
De verschrikking die we terrorisme noemen, is niets anders dan de uiting
van de tweede opvatting.
Als we de verschillen tussen deze twee opvattingen bekijken, kunnen we
zien dat de idee van 'de mens als een vechtend dier',
die het Darwinisme onderbewust aan de mensen heeft opgelegd, bijzonder
invloedrijk is. Individuen en groepen die voor het conflict kiezen, kunnen
wel nooit van het Darwinisme gehoord hebben en van de principes van de
ideologie. Maar uiteindelijk gaan zij met een opvatting accoord waarvan
de filosofische basis op het Darwinisme teruggaat. Dit zorgt ervoor dat
zij in de juistheid van zulke, op het Darwinisme gebaseerde, slogans geloven,
slogans zoals 'in deze wereld overleven de sterken', 'grote vissen eten
kleintjes', 'oorlog is een deugd' en 'de mens ontwikkelt zich door het
voeren van oorlog'. Als we het Darwinisme weghalen, dan blijft er niets
over behalve lege kreten.
Eigenlijk is het zo, dat, als het Darwinisme verwijderd wordt, er geen
filosofie van het 'conflict' overblijft. De drie goddelijke religies waar
de meeste mensen in de wereld in geloven, islam, christendom en jodendom,
zijn tegen geweld. Alle drie de godsdiensten willen vrede en harmonie
op aarde brengen en zijn ertegen, dat onschuldige mensen gedood worden
en lijden aan wreedheden en martelingen. Strijd en geweld doen de moraal
die God voor de mensheid heeft bepaald, geweld aan, en dit zijn abnormale
en ongewenste concepten. Maar het Darwinisme ziet en beeldt conflict en
geweld uit als iets natuurlijks, iets wat juist en correct is dat er hoort
te zijn.
Daarom is het zo, dat, als mensen terroristische handelingen plegen en
de concepten en symbolen van de islam, het christendom en het jodendom
gebruiken in de naam van die godsdiensten, je er zeker van kunt zijn dat
dit geen moslims, christenen of joden zijn. Het zijn echte Sociaal Darwinisten.
Zij verbergen zich onder de mantel van de godsdienst, maar het zijn geen
oprechte gelovigen. Zelfs als ze beweren de religie te dienen, zijn ze
in werkelijkheid vijanden van de religie en de gelovigen. Dit, omdat zij
meedogenloos een misdaad begaan die de religie verbiedt, en op deze manier
de godsdienst in de ogen van de mensen zwart maken.
Daarom is de wortel van het terrorisme, dat onze planeet teistert niet
een van de goddelijke religies, maar het is het atheïsme, en een uiting
van het atheïsme van onze tijd: 'Darwinisme' en 'materialisme'.
ISLAM IS NIET DE BRON VAN HET TERRORISME, MAAR DE OPLOSSING DAARVAN
Sommige mensen die zeggen dat zij in naam van de godsdienst handelen,
begrijpen hun godsdienst niet goed of voeren het op de verkeerde manier
uit. Daarom is het onjuist om een idee van die godsdienst te vormen door
de activiteiten van die mensen. De beste manier om de islam te begrijpen
is door zijn heilige bron.
De heilige bron van de islam is de Qoer-aan; en het model van de moraal
in de Qoer-aan - islam - wijkt volkomen af van het beeld dat in de hoofden
van een aantal westerlingen gevormd is. De Qoer-aan is gebaseerd op de
concepten van: moraal, liefde, mededogen, genade, nederigheid, zelf-opoffering,
verdraagzaamheid en vrede, en een moslim die volledig volgens deze moraal
leeft is zeer verfijnd, verstandig, tolerant, eerlijk en inschikkelijk.
Aan degenen om hem heen geeft hij liefde, respect, vrede en een gevoel
van vreugde in het leven.
De islam is een godsdienst van vrede en welbevinden
Het woord islam betekent 'vrede' in het Arabisch. De islam is een religie
die neer is gedaald om de mensheid een leven aan te bieden dat met vrede
en welbevinden gevuld is en waarin Allahs eeuwige genade en mededogen
in de wereld tot uiting komen. Allah nodigt alle mensen uit om de morele
leerstellingen van de Qoer-aan als voorbeeld te accepteren, waardoor genade,
mededogen, verdraagzaamheid en vrede in de wereld ervaren mogen worden.
In soera al-Baqara vers 208 wordt dit bevel gegeven:
O jullie die geloven! Ga de islam op een volmaakte manier binnen en volg
niet de voetstappen van Sheitan. Waarlijk! Voor jullie is hij een duidelijke
vijand.
Zoals we in dit vers zien, kunnen de mensen slechts welbevinden ervaren
als zij de islam accepteren en volgens het morele onderricht van de Qoer-aan
leven.
Allah veroordeelt ellende
Allah heeft de mensheid bevolen het kwaad te vermijden; Hij heeft ongeloof,
immoraliteit, opstandigheid, wreedheid, aggresie, moord en bloedvergieten
verboden. Degenen die zich niet aan dit bevel van Allah houden volgen
de voetstappen van sheitan, zoals in het hierboven genoemde vers gezegd
wordt, en hebben een houding aangenomen die Allah onwettig heeft verklaard.
Van de vele verzen die over dit onderwerp gaan, volgen er twee:
En degenen die het verbond met Allah verbreken, na zijn
totstandkoming, en datgene wat Allah bevolen heeft te verenigen geweld
aandoen en verderf zaaien in het land, op hen is de vloek. En voor hen
is er een ongelukkig (slecht) huis. (Soera ar-Ra'd: 25)
Zoek met datgene wat Allah jou gegeven heeft, het Huis
van het hiernamaals, en vergeet niet jouw deel van wettig vermaak in deze
wereld en doe goed zoals Allah goed voor jou doet, en zaai geen verderf
in het land. Waarlijk, Allah houdt niet van de verderfzaaiers." (Soera
al-Qasas:77)
Zoals we zien, verbiedt Allah elke soort verderfelijke handeling in de
islam en daaronder vallen ook terrorisme en geweld, en veroordeelt degene
die zulke daden begaat. Een moslim brengt schoonheid naar de wereld en
verbetert de wereld.
De islam verdedigt verdraagzaamheid en vrijheid van meningsuiting
De islam is een godsdienst die de vrijheid van leven, ideeën en gedachten
koestert. De islam verbiedt spanning en conflict tussen mensen, laster,
achterdocht en zelfs het negatief over een ander denken.
De islam verbiedt niet alleen terreur en geweld, maar ook de geringste
druk van het opleggen van een idee bij een ander:
Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, het rechte
pad is duidelijk te onderscheiden van het pad dat doet afdwalen. Iedereen
die niet in afgoden gelooft, en in Allah gelooft heeft het waardevolste
handvat gegrepen dat nooit zal afbreken. En Allah is de Alhorende, de
Alwetende. (Soera Al-Bakara: 256)
Herinner hen dus, jij bent slechts iemand die mensen
aan iets herinnert. Je kunt ze niet dwingen te geloven. (Soera Al-Ghashiyah:
21)
Iemand dwingen in een godsdienst te geloven of die te praktiseren is
tegen de geest en de essentie van de islam, want het is nodig dat het
geloof uit vrije wil en bewustzijn geaccepteerd wordt. Natuurlijk mogen
moslims elkaar aanmanen om de morele principes die in de Qoer-aan onderwezen
worden te onderhouden, maar ze mogen nooit dwingen. In ieder geval kan
iemand niet worden overgehaald om de godsdienst te praktiseren door hem
een werelds privilege aan te bieden.
Laat ons een volledig tegenovergestelde vorm van maatschappij voorstellen.
Bijvoorbeeld een maatschappij waar de mensen door de wet gedwongen worden
godsdienst te bedrijven. Zo'n soort maatschappij is volledig strijdig
aan die van de islam, want geloof en aanbidding
hebben alleen waarde als zij aan Allah gericht zijn. Als er een
systeem was dat mensen dwong om te geloven en te aanbidden, dan zouden
de mensen alleen uit vrees voor het systeem vroom zijn. Wat vanuit het
oogpunt van de godsdienst acceptabel is, is dat de godsdienst gepraktiseerd
wordt in een omgeving waar vrijheid van bewustzijn toegestaan is, en dat
ze gepraktiseerd wordt voor de goedkeuring van Allah.
Allah heeft het doden van onschuldige mensen onwettig gemaakt
Volgens de Qoer-aan is een van de grootste zonden het doden van een mens
die geen zonde begaan heeft.
Hierom hebben Wij de Kinderen van Israël bevolen dat
als iemand een ander doodt, behalve als het een moordenaar betreft of
iemand die zorgt voor het verspreiden van ellende over het land - het
is alsof hij de hele mensheid gedood heeft en als iemand een leven redt,
het is alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered. En zeker,
tot hen kwam Onze boodschapper met duidelijke bewijzen en tekenen, en
zelfs hierna overtraden velen nog de grenzen in het land! (Soera Al-Maida:
32)
En degenen die geen andere god naast Allah aanroepen,
noch dat leven doden wat Allah verboden heeft, behalve voor een gerechtelijke
zaak, noch onwettige seksuele gemeenschap begaan - en iedereen die dit
doet zal een bestraffing ontvangen! (Soera Al-Foerqaan: 68)
Zoals we in de hierboven genoemde verzen kunnen zien, worden degenen,
die een onschuldig mens zonder reden doden met een zware bestraffing bedreigd.
Allah heeft geopenbaard dat het doden van iemand net zo'n grote zonde
is als het doden van de hele mensheid. Iedereen die de door Allah ingestelde
richtlijnen respecteert zou zelfs niet een enkel individu schaden, laat
staan duizenden onschuldige mensen vermoorden. Degenen die denken dat
zij het recht en hun straf kunnen ontlopen in deze wereld zullen nooit
ontsnappen van de verantwoording die zij in de Aanwezigheid van Allah
moeten afleggen op de Laatste Dag. Dus die gelovigen die weten dat zij
verantwoording bij Allah moeten afleggen na hun dood, zullen heel voorzichtig
zijn in het respecteren van de grenzen die Allah gesteld heeft.
Allah beveelt de gelovigen om mededogend en genadevol
te zijn
In dit vers wordt het moraal van de moslim uitgelegd:
Dan wordt hij één van de gelovigen die de anderen aansporen
tot volharding en geduld en (ook) de ander aansporen tot medelijden en
mededogen. Zij zijn degenen aan de rechterkant. (Soera al-Balad: 17-18)
Zoals we in dit vers zien, is een van de belangrijkste morele uitgangspunten
die Allah voor Zijn dienaren heeft nedergezonden, zodat zij gered mogen
worden en genade krijgen en het paradijs, 'de ander tot mededogen aansporen'.
De islam die in de Qoer-aan beschreven wordt is een moderne, verlichte
en progressieve godsdienst. Een moslim is vooral een man van vrede; hij
is tolerant met een democratische geest, beschaafd, verlicht, eerlijk,
en heeft verstand van kunst en wetenschap.
Een moslim die in de verfijnde morele leerschool van de Qoer-aan is onderricht
benaderd iedereen met de liefde die de islam van hem verwacht. Hij heeft
respect voor ieder idee en hij weet kunst en esthetiek op waarde te schatten.
Hij is verzoeningsgezind bij iedere gebeurtenis; verwijdert spanning en
herstelt vriendschap. In maatschappijen samengesteld uit individuen zoals
deze, zal er een hoger ontwikkelde beschaving zijn, een hogere sociale
moraal, meer vreugde, geluk, rechtvaardigheid, veiligheid, overvloed en
zegeningen dan in de meeste moderne naties van vandaag de dag.
Allah heeft verdraagzaamheid en vergeving bevolen
Soera al-A'raf, vers 199 die zegt: 'beoefen vergeving' brengt het concept
van vergeving en verdraagzaamheid tot uiting, wat een van de basisprincipes
van de islamitische religie is.
Als we naar de islamitische geschiedenis kijken, kunnen we duidelijk
zien hoe de moslims deze belangrijke richtlijn van het morele onderricht
van de Qoer-aan in hun sociale leven praktiseerden. Bij ieder punt in
hun vooruitgang vernietigden moslims onwettige praktijken en schiepen
een vrije en verdraagzame omgeving. Op de gebieden van religie, taal en
cultuur maakten zij het mogelijk voor mensen die het volledig oneens met
elkaar waren, om onder hetzelfde dak in vrijheid en vrede te leven, en
gaven aan degenen waar zij over heersten het voordeel van kennis, welvaart
en status. Dit was ook een van de belangrijkste redenen waarom het grote
en wijdverspreide Ottomaanse rijk in staat was zoveel eeuwen te blijven
bestaan, namelijk dat zijn manier van leven door de verdraagzaamheid en
het begrip geleid werd die door de islam gebracht waren. Eeuwenlang zijn
moslims gekarakteriseerd door hun verdraagzaamheid en mededogen. In iedere
tijd waren zij de rechtvaardigste en meedogendste van alle mensen. Alle
etnische groepen binnen deze multinationale gemeenschap oefenden jarenlang
vrijelijk de religies uit die zij volgden en genoten van iedere gelegenheid
om in hun eigen cultuur te leven en op hun eigen manier te aanbidden.
Zeker, de bijzondere verdraagzaamheid van de moslims, als deze werd uitgeoefend
zoals hij in de Qoer-aan bevolen is, kan slechts vrede brengen en welzijn
voor de hele wereld. De Qoer-aan verwijst naar deze bijzondere soort verdraagzaamheid:
De goede daad en de slechte daad kunnen niet gelijk zijn. Vervang (het
kwaad) door één die beter is, dan, waarlijk, hij die jouw vijand was,
(zal) je hartsvriend (worden). (Soera al-Foesilat:34)
Conclusie
Dit alles laat zien dat het morele onderricht dat de islam de mensheid
aanbiedt, één is van vrede, geluk en rechtvaardigheid voor de wereld.
De barbarij die tegenwoordig in de wereld plaatsvindt onder de naam van
het 'islamitisch terrorisme' is volledig verwijderd van het morele onderricht
van de Qoer-aan en is het werk van onwetende, vooringenomen mensen, misdadigers
die niets met de godsdienst te maken hebben. De oplossing voor deze individuen
en groepen die proberen om hun woeste daden onder de vlag van de islam
te brengen, is de mensen de ware morele leerstellingen van de islam te
vertellen.
Met andere woorden, de islamitische godsdienst en het morele onderricht
van de Qoer-aan zijn niet de steunpilaar van het terrorisme en de terroristen,
maar de geneeswijze waarmee de wereld van gesel van het terrorisme gered
kan worden. |